Jeden projekt, jeden szczep, pięć win.
Projekt – Garnachas de España, realizowany od 2011 roku przez Raula Acha, który jest enologiem i dyrektorem technicznym Vintae – ciągle rozwijającej się grupy tworzącej wina w wielu regionach Hiszpanii.
Celem tego projektu Raula jest ratowanie przed zapomnieniem starych winnic Garnachy i podkreślenie różnorodności win tworzonych z tego szczepu.
W filmie, który możecie obejrzeć na stronie projektu, Raul przedstawia historię Garnachy. Rozmawiając z winiarzami i mieszkańcami hiszpańskich wiosek prezentuje powody dla których, niegdyś jeden z najbardziej popularnych szczepów w Hiszpanii, musiał ustąpić miejsca innym winoroślom, albo niektóre, stare winnice, zostały zniszczone lub zapomniane.
Wszystkie winnice wybrane przez Raula łączy lokalizacja w pobliżu rzeki Ebro, ale różnią je gleby i warunki w których wzrastały i co za tym idzie – końcowy efekt.
La Garnacha Salvaje (del Moncayo)
Pochodzi z apelacji Ribeira del Queiles. Regionu, który obecnie jest często opuszczany przez winiarzy, a posiada silne winiarskie tradycje. Winnice rosną w pobliżu Sierra de Moncayo, a Moncayo to najwyższy szczyt tego pasma górskiego.
Winorośle zimą pokryte są miesiącami przez śnieg. Na jesieni i w zimie wieje cierzo – silny, suchy i najczęściej zimny, północny wiatr (przypominający rodański mistral). Lata są natomiast bardzo gorące i suche. Garnacha w takich warunkach radzi sobie bardzo dobrze.
La Garnacha Olvidada (de Aragon)
Garnacha daje mętne wina, które bardzo łatwo się utleniają i nie mają żadnej wartości – taką filozofię wyznawali przez lata producenci z lokalnych kooperatyw. Nic więc dziwnego, że powierzchnia upraw Garnachy w Aragońskiej apelacji Calatayud z 50,000 ha w latach 60 XX wieku, obniżyła się do 5,000 ha. Dziś stary krzew Garnachy daje 0,5 – 2 kg owoców, a przez lata zapomniane winnice obecnie są na nowo odkrywane.
La Garnacha Fosca (del Priorat)
Garnacha była i jest istotnym szczepem dla produkcji win z Prioratu. Jednak – z racji na lepszą wydajność i łatwość uprawy, winnice Garnachy często zastępowano Cariñeną, a także – modnymi pod koniec XX wieku szczepami międzynarodowymi – Cabernet Sauvignon czy Merlot.
Priorat w 100% z Garnachy to rzadko spotykane wino.
El Garnacho Viejo de la Familia Acha
Z rodzinnych, ponad 100-letnich winnic należących do rodziny Raula, które nie zostały zastąpione przez wszechobecne w Rioja Tempranillo, głównie dlatego, że nikomu nie chciało się ich usuwać. Wino w 100% robione bez pomocy maszyn (łącznie z ręcznym odrywaniem gron!).
Szkoda, że nie ma możliwości, żeby je kupić…
La Garnacha de Hielo
Hiszpańskie ice wine?! Z Garnachy?!
Tak, to też jest możliwe. Zamarznięte grona, ze 100-letniej winnicy, zbierane pod koniec grudnia w temperaturze -11 °C.
Fermentowały (bez dodatku drożdży) w beczkach z francuskiego dębu, gdzie wino spędziło następnie dwa i pół roku. W Polsce – na razie niedostępne, ale my mamy nadzieję, że 2009 to nie jedyny rocznik tego wina i jeszcze na nie trafimy…
Nam udało się dostać trzy z opisanych butelek.
Łączą je piękne etykietki (ciężko na nie nie zwrócić uwagi), co nieczęsto się zdarza – szczegółowe informacje na temat winnicy w której dojrzewały grona, łącznie z podaniem wieku winnicy i oczywiście smaczna zawartość.
La Garnacha Salvaje del Moncayo, 2014 Vino de la Tierra Ribera del Queiles,
Wiek winnicy: 55 lat, owoce dojrzewały na północnym stoku.
Wino dojrzewało 5 miesięcy w beczkach z francuskiego dębu.
Kolor: głębokomalinowy, przejrzysty
Nos: wino mało aromatyczne, najpierw wyczuwalne nuty utlenienia, później – intensywne przyprawy (cynamon, goździki), czerwone i leśne owoce – malina, truskawka, trochę pieprzu
Usta: kwasowość średnia/średnia +, mało intensywna tanina, skupione, średnie ciało, dominują owoce (maliny, truskawki), czasem pojawi się też cynamon, bardzo pijalne!
Leciutko schłodzone (15-17 °C), w sam raz na wiosenny wieczór.
La Garnacha Olvidada de Aragón, 2014, DO Calatayud Olvidada, czyli zapomniana
Wiek winnicy: 70 lat
Fermentowało w betonowych zbiornikach, a następnie spędziło 10 miesięcy we francuskich beczkach
Kolor: rubinowy, przypominający syrop malinowy, albo sok wiśniowy
Wino początkowo zamknięte, ale po kilku godzinach w karafce, albo następnego dnia…
Nos: średnia intensywność aromatów, lukrecja z pierwszego dnia przekształca się w owoce jagodowe (jeżyna, malina), troszkę suszonej śliwki, trochę cynamonu , ale przy tym wszystkim pozostaje świeże
Usta: średnie/pełne ciało, kawowe, przyjemnie gorzkawe, wyraźnie taniny, przyprawy z francuskiej beczki (cynamon, goździki), wysoka kwasowość, a przy tym wszystkim zachowuje owocowość (słodkie wiśnie, czerwone jabłko, jeżyna, borówki)
Pyszne!
Obydwa wina poukładane, dość gęste, mimo, że mają po 14% alkoholu jest on dobrze ukryty (przynajmniej gdy pije się je w temperaturze pokojowej – czyli 18 °C).
La Garnatxa Fosca del Priorat, 2012, Priorat
Fosca, czyli ciemny
Północno-wschodnie stoki 60-letniej winnicy
Wino dojrzewało 10 miesięcy w beczkach z francuskiego dębu
Kolor: jasny, malinowo-ceglasty
Nos: najpierw czujemy beczkę, czekoladę, przyprawy, silnie wyczuwalna jest też suszona śliwka i wędzona gruszka, ale trochę przeszkadza alkohol
Usta: wysoka kwasowość, średnia tanina, dość gęste, średnio-ciężkie, pieprzne, beczkowa słodycz, ciemne owoce – leśna malina, jeżyna, trochę suszonej śliwki
La Garnatxa Fosca ma 4 lata i jest już w szczycie formy, co dla Prioratu nie zawsze jest regułą (chociaż usprawiedliwia je to, że jest w z 100% Garnachy, a to szczepy takie jak Cariñena czy Cabernet sauvignon dodają Prioratom długowieczości).
Dla nas trochę za dużo w nim beczki, a brakuje prioratowej “krzemienności”, mineralności, nie jest to “książkowy” Priorat, ale mimo to, myślimy, że wielu osobom zasmakuje.
Wszystkie wina w cenach 55-70 zł kupiliśmy w Winnicach południa. Jeśli na nie traficie (a lojalnie uprzedzamy – nie będzie to łatwe), to polecamy je waszej uwadze.
Ps. Opisane dziś Garnache są też dostępne w poznańskim (i internetowym) sklepie Voyager Wine Club
1 Pingback